Boże Narodzenie u franciszkanów jest wyjątkowo celebrowane ze względu na ścisły związek z tradycją stworzenia pierwszej żywej szopki przez św. Franciszka z Asyżu w Greccio w 1223 roku. Było to wydarzenie, które miało na celu przypomnieć wiernym o ubóstwie i pokorze, z jakimi narodził się Jezus
Elementy charakterystyczne dla franciszkańskiego świętowania Bożego Narodzenia:
* Żywa szopka: Franciszkanie do dziś kultywują tradycję żywej szopki, która jest symbolem ich wiary i pobożności. W wielu klasztorach i kościołach franciszkańskich można podziwiać imponujące szopki, często z ruchomymi figurami i specjalną aranżacją.
* Skupienie na ubóstwie i pokorze: Święty Franciszek kładł szczególny nacisk na to, by Boże Narodzenie było czasem refleksji nad ubóstwem Jezusa. Franciszkanie naśladują tę postawę, zachęcając do dzielenia się z potrzebującymi i służenia najuboższym.
* Liturgia: W klasztorach franciszkańskich Boże Narodzenie obchodzone jest w sposób uroczysty i radosny, z nabożeństwami, które podkreślają tajemnicę Wcielenia. Tradycyjnie odbywa się także Pasterka, a szopka jest centralnym punktem liturgii.
* Odwiedziny żłóbka: W okresie świątecznym franciszkanie zachęcają wiernych do odwiedzania szopek, aby wpatrując się w nią, kontemplować pokorę, w jakiej narodził się Jezus.
Tradycja i symbolika: Święta Bożego Narodzenia u franciszkanów to również okres, w którym szczególną wagę przywiązuje się do symboliki betlejemskiego żłóbka, siana i ubogiej stajenki, co przypomina o wartościach chrześcijańskich.
* Najbardziej znane przykłady obchodów Bożego Narodzenia u franciszkanów w Polsce to m.in. te w Bazylice Panewnickiej w Katowicach, gdzie co roku powstaje jedna z największych i najpiękniejszych szopek w kraju
